1. Biedny, kto Ciebie nie zna od powicia
I Twego nigdy nie słyszał imienia,
Liecz ten biedniejszy, kto w rozpuście życia
Stał się nie godzien Twojego wejrzenia.
2. I Twoje imię już zapadł w pamięci
I matkę swojej podlie się wyrzeka.
Ach, łaska Boska, serca ni poświęci,
Które od matki stroni i ucieka.
3. A kogo, Matko, Ty pobłogosławisz,
Ten do wieczności szczęśliwie dopłynie
I za tym, Matko, na co dzień się staniesz,
Ten wieczną śmiercią nigdy nie zaginie.
4. Gorzkie łzy żalu dziś Ci noszę w darze,
Tęsknie wzywam na Twe zmiłowanie.
A chociaż Syn Twój w gniewie mię ukarze,
Matka za dzieckiem w obronie powstanie.
